Voetbal is een wedstrijdsport. Louis Davids zong het al: “Wie de meeste goaltjes maakt, die wint de pot”. Het maakte niet zoveel uit, welk beleid het bestuur voorstond. Men speelde wed-strijden voor de gezelligheid, maar vooral om te winnen. Want zo zit het spelletje nu eenmaal in elkaar. En kampioen worden is het mooiste wat er is. Dat was al zo in 1920 en dat is het nog anno 1995.
Oude LENSrevues, maar ook plakboeken met oude krantenknipsels bewijzen met hoeveel spanning een mogelijk kampioenschap door de spelers werd beleefd en door de leden van de club werd meebeleefd. En ook met hoeveel vreugde al wat LENS was feest vierde als het weer eens was gelukt.
Bij het wroeten in de LENS-historie is één feit onomstotelijk komen vast te staan: Kampioenschappen en promoties zijn het zout in de pap van het verenigingsleven.
Daarom naast het sobere overzicht van “ups en downs” toch wat extra aandacht voor de hoogtepunten. Trouwens, het nagenieten blijft leuk. Stiekem zingen we tijdens het lezen ons klublied:
Trap steeds in het goede doel,
Nooit in dat van LENS !
