“We hebben uitgehuild, we zijn opnieuw begonnen en we hebben het ditmaal gered”, waren de woorden van voorzitter Hans v.d. Kleij, daarmee verwijzend naar de gemiste kans vorig jaar, toen LENS na een beslissingswedstrijd de tweede klasse net niet mocht binnengaan. Dit jaar hebben ze echter bewezen de tweede klasse waard te zijn door overtuigend kampioen te worden van de 3e klasse B.
Uiteindelijk is LENS nog met een riante voorsprong van 4 punten geëindigd, doordat de concurrenten Steeds Volharden en De Hollandiaan beide hun meerdere moesten erkennen in respectievelijk ODB en Scheveningen. Ook bij verlies in Gouda had LENS zich dus kampioen kunnen noemen.
Maar dat wisten we maandagmorgen, Tweede Paasdag, om één uur nog niet. Toen, namelijk, vertrokken de zichtbaar gespannen spelers met een talrijke supportersschare naar kaas-, kaarsen- en stroopwafelstad Gouda om aldaar te proberen tenminste één punt te bemachtigen. Het leek geen al te grote opgave, hoewel Cees van der Beek zich reeds om kwart over negen op het LENS-terrein bevond om zich te onderwerpen aan zijn gebruikelijke concentratierituelen.
Na een schone tocht door het vlakke Nederlandse landschap werd, in Gouda, de tribune door de LENS-jeugd bezet, die een prima klankkast vormde voor hun luidruchtige toejuichingen.
De LENS-aanhang heeft niet voor niets geschreeuwd en werd ook niet lang in onzekerheid gehouden. Reeds na 5 minuten spelen werd een voorzet van Fred de Zwart door Wim Keetman doeltreffend afgerond. Dat veel van de toeschouwers de indruk kregen, dat dit alles met de hand was gebeurd, mocht de pret niet drukken.
Scheidsrechter Van Antwerpen wees gedecideerd naar het midden en LENS zat op rozen. Daarna is de wedstrijd nauwelijks nog het aanzien waard geweest. De spanning was goeddeels verdwenen, niemand twijfelde eigenlijk nog, LENS was duidelijk tevreden met deze stand en Olympia maakte het LENS ook niet al te moeilijk, al moest doelman Cees van der Beek enige malen redding brengen. In de tweede helft kwam het alleen maar neer op het uitspelen van de laatste 45 minuten, en toen die om waren, kon het feestgeweld losbarsten. Bloemen waren er voor alle spelers en trainer Anderiesen kon zegevierend op de schouders worden genomen. Kortom, de gebruikelijke kampioenstaferelen waren op het, nu zonnige, Olympiaterrein te zien. Werkelijk uitbundig was de vreugde nu ook weer niet, maar dit zal ongetwijfeld zijn oorzaak vinden in het vrijwel ontbreken van de echte kampioensspanning en de daaraan verbonden zenuwen, door de snelle openingstreffer
en het weinig inspirerende spel daarna, zodat het na afloop niet direct tot een ontlading kwam van alles, wat was opgekropt. Na de eerste LENS-treffer was iedereen eigenlijk al overtuigd van het kampioenschap. Maar blij was iedereen wel, natuurlijk.
Toen de spelers weer in de kleedkamer waren verdwenen, keerde een ieder snel huiswaarts om allereerst aan de Paasdis aan te zitten en daarna de feestelijkheden in het LENS-clubgebouw voort te zetten. Nadat onderweg een, naar ons werd toevertrouwd, uitstekende maaltijd was verorberd, arriveerden trainer en spelers om ongeveer kwart voor negen in het overvolle clubgebouw, waar ze werden verwelkomd met een daverend applaus. Trainer Anderiesen kon vanaf de schouders van enkele omstanders eens bekijken, hoe de LENS-meute er vanaf die plaats uitzag, teneinde de talloze lofuitingen in ontvangst te nemen.
Ineen lekker ontspannen sfeertje werd daarna nog over een voorbij LENS-seizoen gekeuveld, waarbij het geestrijk vocht overvloedig stroomde.
Na een seizoen stuivertje wisselen aan kop tussen Steeds Volharden, Olympia, de Hollandiaan en LENS, is het kampioenschap dan eindelijk een feit, na een ongekend spannend slot. Het is toch eigenlijk wel een vreemd seizoen geweest; aan lager geplaatste clubs moest LENS nogal wat punten laten. We memoreren de gelijke spelen (liefst in de laatste minuut tot stand gekomen) tegen Hillegersberg en ODB en de nederlagen tegen HBS en – hoe kan het anders – Scheveningen, terwijl dit weer werd gecompenseerd door overwinningen op de direkte concurrenten. Onderaan is de beslissing nog niet geheel gevallen. ODB en HBS zullen in een beslissingswedstrijd gaan uitmaken, wie volgend jaar wordt genoodzaakt een stapje terug te doen, terwijl De Postduiven al zeker is van het 4e klasseschap.
LENS gaat het volgend jaar voor het eerst in zijn geschiedenis in de tweede klasse proberen, waarin we waarschijnlijk aantrekkelijke wedstrijden kunnen gaan verwachten. Ook het LENS niet geheel onbekende Texas zullen we weer ontmoeten om te bewijzen, dat het vorig jaar echt een vergissing was. Uiteraard gaan onze gelukwensen naar trainer Wim Anderiesen, Gerard van Reenen en de spelers, die het afgelopen zondag presteerden, te weten:
Cees v.d.Beek, Peter de Jongh, Ruud Fortman, Jan Englebert, Ton Hop, Donald Schönherr, Dick Brandenburg, Fred de Zwart, Leslie Hazelzet, Wim Keetman, alsmede degenen, die daarnaast één of meerdere wedstrijden of op welke manier d ook mee hebben gewerkt aan de totstandkomingvan het kámpioenschap, waarbij we vooral Wim Hansen willen noemen, die zo ongelukkig was door een blessure, halverwege het seizoen, op non-actief te worden gesteld. Proficiat en succes in de tweede klasse.
Tot slot de eindstand:
LENS 22-13- 5- 4-31 44-23
De Hollandiaan 22- 8-11- 3-27 29-24
St.Volharden 22-10- 7- 5-27 30-25
Olympia 22- 9- 8- 5-26 30-20
RKWIK 22- 8- 9- 5-26 27-23
VOC 22- 5-13- 4-23 25-24
Hillegersberg 22- 6- 7- 9-19 24-20
Scheveningen 22- 5- 9- 8-19 25-26
Coal 22- 6- 1- 9-19 21-25
ODB 22- 6- 5-11-17 16-27
HBS 22- 5- 7-10-11 17-29
De Postduiven 22- 5- 5-12-14 30-52
Jacowicz
23 april 1973